دوره کوچینگ – سینما کات 48

خانه > دوره کوچینگ

دوره کوچینگ

12بازدید

مدیر سایت

دوره کوچینگ

توسط

مدیر سایت

0 دیدگاه

۲۸ اسفند ۱۴۰۲

آنچه گذشت

روز جهانی بدون کیسه‌های پلاستیکی تاریخچه‌ی کوتاهی دارد و اولین بار در سال ۲۰۰۹ و به وسیله‌ی یک نهاد غیردولتی به نام History Zero Waste Europ که مقر آن در بروکسل است، به تقویم اضافه شد تا زنگ هشداری برای جهان باشد.
«روز جهانی بدون کیسه‌های پلاستیکی» یک رویداد جهانی برای افزایش آگاهی در مورد خطرات پلاستیک است، یک ابتکار جهانی که هدف نهایی آن دستیابی به جهانی عاری از کیسه‌های پلاستیکی است.
این کیسه‌ها اگرچه به عنوان یک گزینه‌ی در دسترس برای حمل خریدها جای خود را در زندگی روزمره باز کرده‌اند اما مضرات بسیار زیاد آن‌ها محیط زیست قابل چشم‌پوشی نیست. هر کیسه‌ی پلاستیکی می‌تواند ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ سال در چرخه‌ی محیط زیست باقی بماند و حتی پس از متلاشی شدن نیز به ذرات مضر و میکروسکوپی با قابلیت آلودگی بالا تبدیل شود.
پلی‌اتیلن که رایج‌ترین نوع پلاستیک مورد استفاده است در سال ۱۹۳۳ به طور تصادفی در یک کارخانه‌ی شیمیایی در نورثویچ انگلستان ساخته شد. سال ۱۹۶۵ همان زمانی بود که کیسه‌ی خرید یک‌تکه‌ی پلی‌اتیلن توسط شرکت سوئدی Celloplast به ثبت رسید و به سرعت جایگزین پارچه و کیسه‌های کاغذی و مقوایی در اروپا شد. پس از آن بود که این محصول راه خود را به سراسر جهان باز کرد و به عنوان یک کالای مصرفی، به جزئی جدایی‌ناپذیر از خرید و حمل تبدیل شد.

تاریخچه

اما در سال ۱۹۹۷ زنگ خطر برای جهان به صدا درآمد. چارلز مور که محقق و ملوان بود در اقیانوس آرام با یک پدیده‌‌ی عجیب مواجه شد: یک لکه‌ی بزرگ زباله به ابعاد ۱.۶ میلیون کیلومتر مربع که در آن مقادیر زیادی زباله‌ی پلاستیکی انباشته شده بود و تهدیدی بزرگ برای حیات دریایی و محیط زیست به شمار می‌آمد. حجم عمده‌ای از زباله‌های این لکه را کیسه‌های پلاستیکی تشکیل می‌دادند و از آنجا که شباهت زیادی به چتر دریایی (نوعی عروس دریایی که منبع تغذیه‌ی لاک‌پشت‌هاست) دارند، باعث مرگ‌ومیر تعداد زیادی از لاک‌پشت‌ها می‌شوند که آنها را به اشتباه می‌بلعند.

نتیجه

در هر صورت دلیل ممنوعیت سری آیفون ۱۴، هر چه که بوده در خصوص آیفون ۱۵ هم صدق می‌کند؛ تامین ارز برای واردات محصولات لوکس، آمریکایی بودن این محصولات و قابلیت ارتباط ماهواره‌ای. بنابراین احتمال این‌که سری آیفون ۱۵ در ایران رجیستر شود، بعید به‌نظر می‌رسد. امروز هم با مصاحبه‌ای که دبیر انجمن واردکنندگان موبایل انجام داد، آب پاکی را روی دست کاربران ریخت.

دسته بندی:

برند سازی

برچسب ها:

برند سازی

اشتراک گذاری:

آنچه در این مقاله میخوانید:

عضویت در خبرنامه شاپکس

دیدگاه مشتریان

دیدگاهشما لغو پاسخ

منتخب سردبیر

شهر (City Lights) – 1931

کارگردان: چارلی چاپلین
کشور: آمریکا
ژانر: کمدی، درام، عاشقانه
مدت زمان: 87 دقیقه
امتیاز IMDb: 8.5/10
امتیاز راتن تومیتوز: 95%

توضیحات:

«شهر» داستان شخصیت نمادین «ولگرد» (با بازی چارلی چاپلین) رو روایت می‌کنه که عاشق یه دختر نابینا می‌شه که گل‌فروشه. ولگرد تلاش می‌کنه با کارهای مختلف پولی جمع کنه تا دختر بتونه عمل جراحی برای بیناییش انجام بده، در حالی که با یه میلیونر عجیب و غریب هم دوست می‌شه. فیلم ترکیبی از کمدی اسلپ‌استیک، عاشقانه و نقد اجتماعی درباره فقر و نابرابریه. این فیلم به‌عنوان یکی از آخرین آثار برجسته سینمای صامت ساخته شد، در حالی که سینمای ناطق داشت محبوب می‌شد.

تحلیل فیلم:

نوآوری فنی: چاپلین در «شهر» از تکنیک‌های ساده اما استادانه‌ای مثل زمان‌بندی دقیق در کمدی فیزیکی، کادربندی‌های متقارن و استفاده خلاقانه از عنوان‌های متنی (intertitles) برای پیشبرد داستان استفاده کرد. هرچند فیلم صامته، چاپلین خودش موسیقی متن رو ساخت و افکت‌های صوتی محدودی اضافه کرد که هماهنگی بی‌نقصی با تصاویر داشت. این رویکرد نشون‌دهنده مقاومت چاپلین در برابر سینمای ناطق و اعتقادش به قدرت بصری سینمای صامته.
تأثیر فرهنگی: «شهر» یکی از تأثیرگذارترین فیلم‌های چاپلین و سینمای صامته. صحنه پایانی فیلم، که در اون دختر نابینا برای اولین بار ولگرد رو می‌بینه، به‌عنوان یکی از احساسی‌ترین لحظات تاریخ سینما شناخته می‌شه. این فیلم الهام‌بخش کارگردان‌های بعدی مثل وودی آلن و فیلم‌سازان کمدی-درام شد. همچنین، موسیقی متن فیلم هنوز هم در اجراهای ارکستری استفاده می‌شه.
سبک بصری: چاپلین با استفاده از میمیک‌های صورت و حرکات بدن، احساسات عمیقی رو بدون نیاز به دیالوگ منتقل کرد. صحنه‌های کمدی مثل بوکس ناشیانه ولگرد یا تلاشش برای نجات میلیونر از خودکشی، با ظرافت بصری و ریتم بی‌نقص اجرا شدن. طراحی صحنه‌های شهری و تضاد بین فقر و ثروت، به فیلم عمق اجتماعی داد.
چالش‌ها: در زمان تولید، سینمای ناطق (بعد از موفقیت «خواننده جاز» در 1927) داشت غالب می‌شد و بسیاری معتقد بودن که سینمای صامت دیگه جذاب نیست. چاپلین با ریسک بزرگ، «شهر» رو صامت ساخت، اما موفقیت تجاری و انتقادی فیلم (فروش 5 میلیون دلار در گیشه) نشون داد که داستان‌سرایی بصری هنوز قدرتمنده.
چرا برتر؟: «شهر» ترکیبی بی‌نظیر از کمدی، تراژدی و عاشقانه‌ست که نشون می‌ده سینمای صامت می‌تونه داستان‌های جهانی و عمیق رو با ساده‌ترین ابزارها روایت کنه. این فیلم به‌خاطر پایان احساسی و پیام انسان‌دوستانه‌اش، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ سینما داره و جایگزین شایسته‌ای برای «طلوع» محسوب می‌شه، چون مثل اون داستان عاشقانه‌ای لطیف رو با تکنیک‌های بصری قوی ترکیب می‌کنه.

متروپلیس (Metropolis) – 1927

کارگردان: فریتز لانگ
کشور: آلمان
ژانر: علمی-تخیلی، درام
مدت زمان: 153 دقیقه (نسخه اصلی)
امتیاز IMDb: 8.3/10
امتیاز راتن تومیتوز: 97%

توضیحات:

«متروپلیس» یکی از اولین فیلم‌های بلند علمی-تخیلی تاریخ سینماست که در شهر خیالی و آینده‌نگرانه‌ای به همین نام رخ می‌ده. داستان درباره شکاف طبقاتی بین کارگران زیرزمینی و نخبگان مرفه بالای شهره و از طریق رابطه عاشقانه بین «فردر» (از طبقه بالا) و «ماریا» (رهبر کارگران) به موضوعات اجتماعی و فلسفی می‌پردازه. این فیلم به‌خاطر جلوه‌های ویژه پیشگامانه، طراحی صحنه عظیم و پیام‌های سیاسی و مذهبی‌اش شهرت داره.

تحلیل فیلم:

نوآوری فنی: «متروپلیس» در زمان خودش یه شاهکار فنی بود. استفاده از مدل‌های مینیاتوری، جلوه‌های ویژه نوری (مثل تکنیک شوپفنهاور برای ایجاد تصاویر ترکیبی)، و طراحی‌های پیچیده شهر آینده‌نگرانه، استاندارد جدیدی برای تولید فیلم ایجاد کرد. صحنه تبدیل ربات ماریا (ماشین-انسان) هنوز هم به‌عنوان یکی از لحظات نمادین تاریخ سینما شناخته میشه.
تأثیر فرهنگی: این فیلم الهام‌بخش بسیاری از آثار علمی-تخیلی بعدی مثل «بلید رانر» و «جنگ ستارگان» شد. مضامینش درباره تکنولوژی، انسانیت و مبارزه طبقاتی هنوز هم مرتبطن.
سبک بصری: فریتز لانگ از سبک اکسپرسیونیسم آلمانی استفاده کرد، با نورپردازی‌های دراماتیک و زوایای دوربین غیرمعمول که حس اضطراب و عظمت رو منتقل می‌کنه.
چالش‌ها: نسخه اصلی فیلم به دلیل طولانی بودن و هزینه بالای تولید (بیش از 5 میلیون رایش‌مارک، معادل 200 میلیون دلار امروزی) در ابتدا با نقدهای متفاوتی روبه‌رو شد و کوتاه شد. اما با بازسازی‌های بعدی (مثل نسخه 2010 که بخش‌های گمشده رو برگردوند)، ارزشش بیشتر شناخته شد.
چرا برتر؟: «متروپلیس» نه‌تنها یه اثر بصری خیره‌کننده‌ست، بلکه به‌عنوان یکی از اولین فیلم‌هایی که سینما رو به‌عنوان رسانه‌ای برای بحث‌های فلسفی و اجتماعی جدی مطرح کرد، جایگاه ویژه‌ای داره.

مدرن تایمز (Modern Times) – 1936

کارگردان: چارلی چاپلین
کشور: آمریکا
ژانر: کمدی، درام، اجتماعی
مدت زمان: 87 دقیقه
امتیاز IMDb: 8.5/10
امتیاز راتن تومیتوز: 98%

توضیحات:

«مدرن تایمز» آخرین فیلم صامت چارلی چاپلین (هرچند با موسیقی و افکت‌های صوتی محدود) محسوب می‌شه و شخصیت نمادین «ولگرد» رو در مواجهه با دنیای صنعتی و ماشینی دهه 1930 نشون می‌ده. فیلم داستان کارگریه که تو کارخانه‌ای با سرعت دیوانه‌وار کار می‌کنه و در تلاش برای یافتن عشق و آرامش در جامعه‌ای آشوب‌زده‌ست. این فیلم نقدی طنزآمیز به مدرنیته، سرمایه‌داری و ازخودبیگانگی کارگرهاست.

تحلیل فیلم:

نوآوری فنی: چاپلین از تکنیک‌های ساده اما خلاقانه مثل حرکات سریع دوربین و کادربندی‌های دقیق برای خلق کمدی فیزیکی استفاده کرد. صحنه‌های معروف مثل کارگر گرفتار در چرخ‌دنده‌های کارخانه یا تلاش برای غذا خوردن با دستگاه اتوماتیک، نمونه‌های درخشانی از ترکیب طنز و نقد اجتماعی‌ان.
تأثیر فرهنگی: «مدرن تایمز» به‌عنوان یکی از قوی‌ترین بیانیه‌های سینمایی علیه صنعتی‌سازی و استثمار کارگران شناخته می‌شه. موسیقی اصلی فیلم، «Smile»، به یکی از قطعات کلاسیک تاریخ تبدیل شد.
سبک بصری: چاپلین با استفاده از کمدی اسلپ‌استیک و میمیک‌های صورت، داستانی جهانی خلق کرد که نیازی به دیالوگ نداشت. سادگی بصری فیلم در کنار عمق پیامش، اون رو برای همه مخاطبان قابل فهم کرد.
چالش‌ها: فیلم در زمان اکران به دلیل مضامین ضدسرمایه‌داری‌اش در برخی کشورها با سانسور مواجه شد و چاپلین متهم به گرایش‌های کمونیستی شد. اما این انتقادات مانع از تأثیرگذاری جهانی فیلم نشد.
چرا برتر؟: «مدرن تایمز» ترکیبی بی‌نقص از کمدی، احساسات و نقد اجتماعیه که نشون می‌ده سینمای صامت چطور می‌تونه بدون کلام، پیام‌های عمیق رو منتقل کنه.

ماتریکس (The Matrix) – 1999

کارگردان‌ها: واچوفسکی‌ها (لانا و لیلی واچوفسکی)
کشور: آمریکا
ژانر: علمی-تخیلی، اکشن
مدت زمان: 136 دقیقه
امتیاز IMDb: 8.7/10
امتیاز راتن تومیتوز: 88%

توضیحات:

«ماتریکس» داستان هکری به نام نئو رو دنبال می‌کنه که متوجه می‌شه دنیا یه شبیه‌سازی دیجیتالیه که توسط ماشین‌های هوشمند کنترل می‌شه. فیلم ترکیبی از اکشن، فلسفه و جلوه‌های ویژه پیشرفته‌ست که مفاهیمی مثل واقعیت، آزاد اراده و تکنولوژی رو کاوش می‌کنه.

تحلیل فیلم:

نوآوری فنی: «ماتریکس» با تکنیک «بولت‌تایم» (Bullet Time) انقلابی در جلوه‌های ویژه ایجاد کرد، که امکان نمایش حرکت آهسته و چرخش دوربین دور سوژه رو فراهم می‌کرد. این تکنیک با استفاده از دوربین‌های دیجیتال و CGI به اوج رسید. تدوین دیجیتال غیرخطی هم به خلق ریتم سریع و پویای فیلم کمک کرد.
تأثیر فرهنگی: فیلم الهام‌بخش بازی‌های ویدیویی، انیمه‌ها و فیلم‌های اکشن بعدی شد. مفاهیم فلسفی‌اش (مثل ایده‌های پلاتونی و بودایی) بحث‌های گسترده‌ای رو در میان مخاطبان و دانشگاهیان به راه انداخت.
سبک بصری: پالت رنگی سبز-سیاه فیلم، که شبیه کدهای کامپیوتری بود، به‌همراه طراحی لباس‌های چرمی و عینک‌های آفتابی، یه سبک بصری نمادین خلق کرد. صحنه‌های مبارزه با الهام از هنرهای رزمی هنگ‌کنگی، استاندارد جدیدی برای اکشن هالیو .دی تعریف کرد.
چالش‌ها: در زمان اکران، برخی منتقدان داستان فیلم رو بیش از حد پیچیده دونستن، اما موفقیت تجاری (فروش جهانی 465 میلیون دلار) و تأثیر بلندمدتش این انتقادات رو کمرنگ کرد.
چرا برتر؟: «ماتریکس» نه‌تنها یه نقطه عطف در استفاده از تکنولوژی دیجیتال بود، بلکه با ترکیب اکشن و فلسفه، ثابت کرد سینمای دیجیتال می‌تونه هم سرگرم‌کننده و هم عمیق باشه.

آواتار (Avatar) – 2009

کارگردان: جیمز کامرون
کشور: آمریکا
ژانر: علمی-تخیلی، ماجراجویی
مدت زمان: 162 دقیقه
امتیاز IMDb: 7.8/10
امتیاز راتن تومیتوز: 82%

توضیحات:

«آواتار» داستان جیک سالی، یه سرباز معلول، رو روایت می‌کنه که به سیاره پاندورا فرستاده می‌شه تا با استفاده از یه بدن آواتار (ترکیبی از DNA انسان و بومی‌های ناوی) با موجودات محلی ارتباط برقرار کنه. فیلم درباره طبیعت، استعمار و هویت انسانيه.

تحلیل فیلم:

نوآوری فنی: «آواتار» استاندارد جدیدی برای فیلم‌های سه‌بعدی و CGI تعریف کرد. کامرون از دوربین‌های دیجیتال پیشرفته (مثل Fusion 3D) و تکنولوژی موشن‌کپچر برای خلق موجودات ناوی و دنیای پاندورا استفاده کرد. بیش از 70% فیلم با CGI ساخته شد، که در زمان خودش بی‌سابقه بود.
تأثیر فرهنگی: «آواتار» پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینما تا سال 2019 بود (با فروش 2.8 میلیارد دلار) و تجربه سینمایی سه‌بعدی رو به جریان اصلی تبدیل کرد. پیام‌های زیست‌محیطی فیلم هم بحث‌های زیادی رو برانگیخت.
سبک بصری: دنیای پاندورا با گیاهان درخشان، حیوانات عجیب و رنگ‌های زنده، یه شاهکار بصری بود. طراحی موجودات و محیط با جزئیات خیره‌کننده، حس واقعی بودن به فیلم داد.
چالش‌ها: برخی منتقدان داستان فیلم رو ساده و قابل پیش‌بینی دونستن، اما جلوه‌های بصری و تجربه immersive اون، این ضعف رو جبران کرد.
چرا برتر؟: «آواتار» با بازتعریف امکانات سینمای دیجیتال و خلق یه دنیای کاملاً باورپذیر، ثابت کرد که تکنولوژی می‌تونه در خدمت داستان‌سرایی باشه.

شوالیه تاریکی (The Dark Knight) – 2008

کارگردان: کریستوفر نولان
کشور: آمریکا، بریتانیا
ژانر: اکشن، جنایی، درام، ابرقهرمانی
مدت زمان: 152 دقیقه
امتیاز IMDb: 9.0/10
امتیاز راتن تومیتوز: 94%

توضیحات:

«شوالیه تاریکی» دومین فیلم از سه‌گانه بتمن کریستوفر نولانه و دنباله فیلم «بتمن آغاز می‌کند» (2005). داستان در شهر گاتهام رخ می‌ده و بروس وین (بتمن) رو دنبال می‌کنه که با کمک دادستان هاروی دنت و کمیسر جیمز گوردون سعی داره جرم و جنایت سازمان‌یافته رو نابود کنه. اما ظهور جوکر، یه آنارشیست روان‌پریش، همه‌چیز رو به آشوب می‌کشه. جوکر با نقشه‌های پیچیده و غیرقابل‌پیش‌بینی، گاتهام رو به ورطه هرج‌ومرج می‌بره و بتمن رو مجبور می‌کنه با تاریک‌ترین بخش‌های وجود خودش و اخلاقیاتش روبه‌رو بشه. فیلم به موضوعاتی مثل عدالت، هرج‌ومرج، اخلاق و فداکاری می‌پردازه.

تحلیل فیلم:

نوآوری فنی: «شوالیه تاریکی» یکی از اولین فیلم‌های بلاک‌باستری بود که بخش‌های زیادی ازش (به‌ویژه صحنه‌های اکشن مثل تعقیب و گریز با کامیون) با دوربین‌های IMAX فیلم‌برداری شد. این انتخاب، کیفیت بصری بی‌نظیری به فیلم داد و حس غوطه‌وری مخاطب رو تقویت کرد. استفاده از جلوه‌های ویژه دیجیتال (CGI) در این فیلم محدود اما هوشمندانه بود، مثل خلق چهره دو-چهره (هاروی دنت) که ترکیبی از CGI و گریم واقعی بود. تدوین غیرخطی دیجیتال و موسیقی متن هانس زیمر (با تم‌های مینیمال و تنش‌زا) به ریتم پویا و فضای تاریک فیلم کمک کرد. نولان همچنین ترجیح داد اکثر صحنه‌های اکشن (مثل انفجارها) رو به‌صورت واقعی و بدون وابستگی زیاد به CGI اجرا کنه، که حس اصالت به فیلم داد.
تأثیر فرهنگی: «شوالیه تاریکی» استاندارد جدیدی برای فیلم‌های ابرقهرمانی تعریف کرد و نشون داد این ژانر می‌تونه عمیق، پیچیده و سینمایی باشه. بازی هیث لجر در نقش جوکر به‌عنوان یکی از به‌یادماندنی‌ترین اجراهای تاریخ سینما شناخته می‌شه و اسکار بهترین بازیگر مکمل مرد رو بعد از مرگش براش به ارمغان آورد. فیلم الهام‌بخش فیلم‌های بعدی مثل «جوکر» (2019) و حتی آثار غیرابرقهرمانی با تم‌های جنایی شد. فروش بیش از 1 میلیارد دلار در گیشه و محبوبیت مداومش در رتبه‌بندی‌های IMDb (رتبه 4 در لیست 250 فیلم برتر) نشون‌دهنده تأثیر عمیقشه.
سبک بصری: نولان از پالت رنگی تیره و سرد (با غالب آبی و خاکستری) برای خلق فضای نوآر گاتهام استفاده کرد. نورپردازی‌های کنتراست بالا و زوایای دوربین دینامیک (مثل نماهای هوایی IMAX) حس عظمت و اضطراب رو منتقل می‌کنن. طراحی جوکر با گریم آشوبناک (صورت سفید، لب‌های قرمز و موهای سبز) و رفتار غیرقابل‌پیش‌بینی، اون رو به یه نماد سینمایی تبدیل کرد. صحنه‌های کلیدی مثل بازجویی بتمن و جوکر یا انفجار بیمارستان، با ترکیب کارگردانی دقیق و تدوین سریع، تأثیر بصری و احساسی عمیقی دارن.
چالش‌ها: در زمان تولید، انتخاب هیث لجر برای نقش جوکر با شک و تردیدهایی همراه بود، چون مخاطبان اون رو بیشتر با نقش‌های رمانتیک می‌شناختن. اما اجرای لجر همه انتقادات رو خاموش کرد. همچنین، طول فیلم (152 دقیقه) و تم‌های تاریکش برای یه فیلم ابرقهرمانی غیرمعمول بود، اما نولان با داستان‌سرایی منسجم و شخصیت‌پردازی قوی، این ریسک رو به موفقیت تبدیل کرد.
چرا برتر؟: «شوالیه تاریکی» نه‌تنها یه فیلم ابرقهرمانی، بلکه یه درام جنایی و روان‌شناختیه که مرزهای ژانر رو جابه‌جا کرد. استفاده هوشمندانه از فناوری دیجیتال (به‌ویژه IMAX و CGI محدود) در کنار داستان‌سرایی پیچیده و بازی‌های درخشان (مخصوصاً لجر)، این فیلم رو به یه نقطه عطف در سینمای دیجیتال تبدیل کرد. این فیلم جایگزین مناسبی برای «زندگی پی» محسوب می‌شه، چون مثل اون از تکنولوژی دیجیتال برای خلق تجربه‌ای فراگیر و عمیق استفاده می‌کنه، اما با تمرکز روی اکشن و درام به جای فانتزی و معنویت.